تکنولوژی و تحول در دنیای مد
اقتصاد اشتراکی اختراع جدیدی در جهان نیست اما وقتی مثلا بحث اشتراکگذاری لباس و استارتآپ تولری (Tulerie) پیش میآید مردم در ابتدا ممکن است جا بخورند. اوبر و Airbnb به خوبی نشان دادهاند که این مدل جدید کسب و کار که منجر به ایجاد استارتآپهای چند میلیارد دلاری شده تا چه اندازه ظرفیت رشد دارد. حالا و تازهترین محصول در این عرصه اشتراکگذاری لباس توسط استارتآپ تولری است.
به گزارش پایگاه خبری تجارت طلایی، ویولت گروس و مری اسمیت، بنیانگذاران این استارتآپ اشتراک لباس هستند. هر دو ۳۵ ساله و شیفته صنعت پوشاکند. آنها نخستین بار یکدیگر را در یک فستیوال هفته مد در ماه مارس ۲۰۱۶ در پاریس ملاقات کردند. اسمیت در آن زمان در یک فروشگاه زنجیرهای پوشاک لوکس کار میکرد و گروس از شغل قبلیاش کناره گرفته بود و دنبال شغل جدیدی میگشت. ملاقات آنها در Tuileries Gardens (پارکی در اطراف موزه لوور پاریس) اتفاق افتاد و از این رو نام اپلیکیشن آنها با حذف دو حرف به خاطر سادهسازی و البته تمایز Tulerie شد. اسمیت به گروس و همسرش بلیت شوی لباس Issey Miyake (طراح ژاپنی که به خاطر استفاده از تکنولوژیهای مختلف در لباسهایش شهره است) را داد. در آنجا آن دو زن متوجه شدند که اشتراکات زیادی با هم دارند. هر دو به کارآفرینی و ایجاد یک مسیر جدید علاقه داشتند. گروس پیشزمینه مالی داشت و اسمیت در زمینه مد و لباس تبحر داشت. در ماه آگوست همان سال آن دو ایده اشتراک و اجاره لباسهای برند زنان بین ۲۵ تا ۴۵ سال را کلید زدند. کسانی که عضو این اپلیکیشن شده باشند میتوانند لباسهای برند یا دیگر اقلام پوشیدنی را با یکدیگر به اشتراک بگذارند.
اجاره لباس به جای خرید
به گفته بنیانگذاران از سپتامبر امسال که اپلیکیشن iOSشان را فعال کردهاند تاکنون سه گروه اصلی در بین کاربران تولری شناسایی شده است. یک گروه کسانی هستند که مرتبا علاقه به خرید سریع لباس با قیمت معقول دارند. گروس میگوید: «ما میخواهیم این گروه به جای خرید یک دامن ۴۰ دلاری از Zara یک دامن با برند Fendi را با همین قیمت از یک کاربر دیگر تولری اجاره کند.» دیانا گایس یک برنامهریز مالی اهل شیکاگو به والاستریت ژورنال میگوید از تولری واقعا سپاسگزار است چون دسترسی او به اقلام لوکس را فراهم کرده است. خود او اخیرا یک کیف با برند Chanel را از طریق این اپلیکیشن از یک عضو دیگر برای مدت یک هفته اجاره کرده است. او با این کیف در سه میهمانی شرکت کرده است.او از سال ۲۰۱۶ و از هنگام شروع این اپلیکیشن به عضویت آن در آمده و حالا حتی تحلیل کرده که طی سال ۲۰۱۷ لباسهایی که او اجاره کرده باعث شده که ۳۶۰۰ دلار در یک سال صرفهجویی کند.
درآمدزایی با اجاره برندهای لباس لوکس
یک گروه دیگر از مشتریان اصلی اپلیکیشن تولری عاشقان برندهای لوکس هستند. آنها یک لباس برند گرانقیمت را میخرند و پس از چند بار استفاده آن را برای اجاره به دیگر اعضای این اپلیکیشن میسپارند. به این ترتیب آنها به این پلتفرم بهعنوان محلی برای بازگشت پولشان نگاه میکنند. نوع نگاه آنها به این پلتفرم شبیه کسانی است که خانهای را میخرند و از طریق Airbnb و زمانی که خانه نیستند آن را اجاره میدهند تا پول در بیاورند. اما گروه سومی هم از این اپلیکیشن استفاده میکنند که بین دو گروه قبلی هستند. کسانی که هم لباس اجاره میکنند و هم اجاره میدهند. خود بنیانگذاران تولری میگویند آنها جزو این دستهاند. اسمیت در گفتوگو با والاستریت ژورنال به دامن ابریشمی که پوشیده اشاره میکند و میگوید: «این را تازه خریدهام و مدتها دنبالش بودم اما خودم را میشناسم. بعد از پنج بار پوشیدن از آن خسته میشوم. حالا شاید شخص دیگری بتواند از آن استفاده کند.» او چند هفته قبل یک لباس شب ژیوانشی و چند قطعه دیگر را در اپلیکیشن خودش برای اجاره گذاشت و در توضیح آن نوشت: «این لباس زیبا و کاملا نو است، دو هفته قبل آن را خریدهام و دیگر نمیخواهم آن را بپوشم.» گروس میگوید نقش شبکههای اجتماعی در این زمینه بسیار مهم است. او معتقد است: «اگر کاربری قبلا عکسی از یک لباسش در اینستاگرام گذاشته باشد دیگر مایل نیست آن را بپوشد.»
مصاحبه قبل از عضویت
در کنار عرضه لباسهای برند گرانقیمت با اجاره ارزان به کاربران و به اصطلاح مارکتینگ این لباسها دو بنیانگذار این اپلیکیشن اشتراک لباس هم اکنون جمعی از علاقهمندان به لباس و فستیوالی از لباسهای تعویضی را درست کردهاند. آنها اخیرا یک میهمانی ناهار در نیویورک برگزار کردند و برخی از اعضا را به آن دعوت کرده بودند. در آنجا اعضا با یکدیگر آشنا شدند. اسمیت میگوید: «این برای مردم ابتدا عجیب است که مثلا تصور کنند غریبهها قرار است لباسهایشان را بپوشند اما وقتی افرادی را که عضو این اپلیکیشن هستند میبینند متوجه میشوند آنها غریبه نیستند، آنها کسانی مثل خود او هستند. برای تجربه بهتر کاربران در این اپلیکیشن ابتدا با آنها از طریق فیستایم یک مصاحبه صورت میگیرد و از آنها مثلا پرسیده میشود از کجا با تولری آشنا شدهاند، چه انتظاری از آن دارند و سوالهایی حتی مثل لباس رویاییشان چیست.»
اسمیت میگوید:«اگر کسی پاسخ بدهد J.Crew (یک خرده فروش لباس با برندهای مختلف) احتمالا به کاربر میگوییم اپلیکیشن ما مناسب او نیست». همچون Airbnb در تولری نیز امتیازدادن کاربران نقش مهمی در کیفیت اجتماع کاربری ایجاد میکند. کاربران همچنین میتوانند از طریق این اپ به یکدیگر پیغام بدهند و در مورد اندازه و استایل لباس سوال بپرسند. خشکشویی وظیفه صاحب لباس است و در صورتی که لباس توسط اجارهکننده صدمه ببیند اجارهدهنده میتواند هزینه آن را از او بگیرد. (۷۶درصد قیمت لباس نو علاوه بر هزینه تعمیر آن). بنیانگذاران تولری میگویند تا به حال چنین موردی پیش نیامده است. هرچند کاربران مسوول ارسال اقلام به یکدیگر هستند اما گروس و اسمیت میگویند آنها تحویل لباسها را در پشت صحنه مانیتور میکنند تا مطمئن شوند این مراحل انجام شده باشد.
لباس تازه بر تن صنعتی قدیمی
اقتصاد اشتراکی در حال تغییر ماهیت مفاهیمی سنتی چون مالکیت است با این حال اختراع جدیدی رخ نداده است. بنیانگذاران تولری میگویند: « زنان از زمانی که ما پنج سالمان بود هم چنین کاری – قرض کردن لباس – را انجام میدادند. آنها به سراغ دوستانشان میرفتند و برای یک میهمانی لباسی را از کمد او به عاریت میگرفتند. حالا چرا این را به تعداد زیادتری از زنان تعمیم ندهیم؟ »اجاره لباس چیز جدیدی در آمریکا نیست. سالهاست سرویسهای اجاره لباس در این کشور فعال است. این سرویسها لباس را از برندها میگیرند و به مردم اجاره میدهند. بنیانگذاران تولری میگویند آنها همین الان هم عضو بعضی از آنها هستند. آنها اما مدل اجاره لباس را تغییر دادهاند. یکی از قدیمیترین این سرویسها Rent the Runway است. اسمیت میگوید: آنها شما را وسط انبوهی از لباسها و برندها رها میکنند.
شرکت Rent the Runway بیش از ۴۵۰برند را پوشش میدهد در حالی که تولری ۲۹۰ برند را تحت قرارداد دارد. به گفته بنیانگذاران تولری برخی از بهترین دیزاینرها از رقیق شدن برندها در یک سرویس نگران میشوند چراکه دیگر محصولات آنها در سیستمی مثل Rent the Runway فیچر نمیشود. در حالی که در Rent the Runway تنها آیتمی که از برند گوچی وجود دارد عینک دودی است در تولری انواع و اقسام شلوار و لباسهای مختلف این برند دیده میشود. اقتصاد اشتراکی ممکن است در آینده باعث کاهش مصرفگرایی شود در جایی که بازار با محصولات کمتری تغذیه شود.
منبع: دنیای اقتصاد